Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2016

El juicio de Brecht - Η δίκη του Μπρεχτ - The judgment of Brecht


Tην περασμένη Δευτέρα είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω μία δυνατή θεατρική παράσταση από τη θεατρική ομάδα Πείρα(γ)μα. Η παράσταση αφορά στην ανάκριση του Μπέρτολτ Μπρεχτ από την Επιτροπή Αντιαμερικανικών Ενεργειών του Κονγκρέσου. Μία δίκη που θα ήταν κωμική αν δεν ήταν τόσο δραματικά επικίνδυνη.
 
 
Μέχρι το 1933, ο Μπρεχτ εργάστηκε στο Βερολίνο ως συγγραφέας και σκηνοθέτης του θεάτρου. Αλλά εκείνο το έτος, ο Χίτλερ ανέλαβε την εξουσία στη Γερμανία. Στις 28 Φεβρουαρίου, μία ημέρα μετά την πυρκαγιά στο Reichstag ο Μπρεχτ και η σύζηγός του Helene Weigel με την οικογένεια και τους φίλους του έφυγαν από το Βερολίνο και κατέφυγαν στη Δανία, όπου ο συγγραφέας έζησε πέντε χρόνια.

 
Το 1941 ταξίδεψε στην Καλιφόρνια κι εγκαταστάθηκε στη Σάντα Μόνικα, κοντά στο Χόλιγουντ. Εκεί προσπάθησε να γράψει για την κινηματογραφική βιομηχανία, αλλά τα σενάριά του δεν υποστηρίχθηκαν από τις μεγάλες εταιρείες.



Στις Ηνωμένες Πολιτείες διοργάνωσε θεατρικές παραστάσεις, όπου στην πλειοψηφία των περιπτώσεων τα σενάρια αφορούσαν σε μετανάστες, αλλά ο Μπρεχτ και πάλι άρχισε να διώκεται για τις πολιτικές του ιδέες. Στις 30 Οκτωβρίου 1947, κλήθηκε να καταθέσει ως μάρτυρας στη διαβόητη Επιτροπή Αντιαμερικανικών Ενεργειών του Κογκρέσου (H.U.A.C), που παρέμεινε ενεργή με διάφορες παραλλαγές σε όλα τα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου.


Ο Μπρεχτ, στη διάρκεια της ανάκρισης του, που διήρκεσε μία ώρα και για την οποία έκανε πρόβες περίπου ένα μήνα, κατάφερε να εμφανιστεί συνεργάσιμος χωρίς όμως να δώσει ούτε ένα ενοχοποιητικό στοιχείο για τον εαυτό του και τους φίλους του, ενώ υπήρξαν στιγμές που κατάφερε να αποσπάσει και τα γέλια του ακροατηρίου, γελοιοποιώντας με το δικό του τρόπο τη διαδικασία. Την επόμενη ημέρα, στις 31 Οκτωβρίου του 1947, έφυγε από τις ΗΠΑ μαζί με την οικογένεια χωρίς να τον πάρει είδηση το FBI…

   
Αποτελεί μία θεατρική παράσταση που σας συστήνω ανεπιφύλακτα καθώς μπορείτε να αντλήσετε πολλά σημαντικά στοιχεία για το πως η ηλιθιότητα δικάζει την ευφυΐα, η υποκουλτούρα την κουλτούρα, ο φανατισμός την ελεύθερη σκέψη, οι «πατριώτες» τους ανθρωπιστές... Μία δημόσια άσκηση υποταγής...


Μία συνθήκη όπου, το να κατονομάζεις και να ενοχοποιείς χωρίς κανένα στοιχείο φίλους και συνεργάτες ως «εχθρούς», αντί για παλιανθρωπιά θεωρείται «ηρωικό καθήκον»... Και κυρίως μία αντίληψη για τη ζωή και την πολιτική που επικίνδυνα ταυτίζει τη δημοκρατία με τον καπιταλισμό σε συνδυασμό με την πατρίδα, τη θρησκεία και την οικογένεια, που απαιτεί να υποτάξει, να εξευτελίσει και να αφανίσει κάθε άλλο τρόπο σκέψης κι έκφρασης από τον πλανήτη...

 
Οι παραστάσεις λαμβάνουν χώρα με ελεύθερη συνεισφορά κάθε Δευτέρα στις 21.00, στο ΤΡΙΚΥΚΛΟ UPSTAGE (Θ. Γεωμέτρου και Πυθέου, Ν. Κόσμος, Στ. Μετρό Άγιος Ιωάννης, τηλέφωνο κρατήσεων: 210-9232.384 - συνιστάται τηλεφωνική κράτηση λόγω περιορισμένου αριθμού θέσεων).

  
Διαδικτυακές πηγές:

1. www.nexoteatro.com/Bertolt%20Brecht.htm

2. www.facebook.com/events/1637661413200448/
 


Las fotografías son realizadas por © Dimitris V. Geronikos, el lunes 19 de diciembre de 2016.
Λήψη φωτογραφιών από © Δημήτρη Β. Γερονίκο, τη Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2016.
Photographs by © Dimitris V. Geronikos, on Monday, December 19 of 2016.

Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου 2016

6 de Diciembre de 2016 - 6 Δεκέμβρη 2016 - December 6 of 2016

Las fotografías son realizadas por © Dimitris V. Geronikos en el centro de Atenas, el martes 6 de diciembre de 2016. Las fotografías son dedicadas a la memoria de Aleksandros Grigorópulos.
 

Λήψη φωτογραφιών από © Δημήτρη Β. Γερονίκο στο κέντρο των Αθηνών, την Τρίτη 6 Δεκεμβρίου 2016. Οι φωτογραφίες είναι αφιερωμένες στη μνήμη του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.
 
Photographs by © Dimitris V. Geronikos in the center of Athens, on Tuesday, December 6 of 2016. The photographs are dedicated to Alexandros Grigoropoulos’ memory.























Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2016

Trois jours de manifestations et de solidarité pour les trois années de lutte dans le parc d' Agrinio


Le jeudi 22 Septembre, trois jours d'événements culturels, environnementaux et sociaux ont eu lieu au parc historique de la ville d' Agrinio. Le concept central des evenements dans ce parc de la ville, du nom de Papastratos, était la réappropriation de l'espace public et sa renaissance en tant que bien commun.

   
Une réunion de trois jours pleine de créativité a eu lieu à la cafétéria abandonnée du parc, organisé par des personnes solidaires avec la lutte pour la protection et la revitalisation de ce parc, et l'occupation libre et sociale du squat Apertus. Dans la clairière à côté de pins, de chênes, grevileas, d'eucalyptus et de nombreux autres arbustes, qui évoluent depuis de nombreuses années au sein de l'écosystème local.



Durant ces trois jours de l'automne ont était effectuer des travaux de nettoyage, de l'aménagement paysager, des concerts, une exposition de photos de remodelage, des graffitis dans le parc, de la cuisine maison, la création d'un bar et beaucoup de musique; avec des groupes internationaux tels que Sergi Botswanas de Barcelone et Krav Boca de Toulouse. Nous avons pu apprécié deux nuits sous les étoiles avec des sons et de la musique des rues de la capitale catalane et du sud de la France, ainsi que des groupes venu de Ioannina et Agrinio. Le vendredi, Sergi nous a apporté la scène de la musique espagnole avec sa rumba-rock-ska, suivit par les rythmes du groupe punk "Syraxi" et d' un groupe anonyme. Le samedi soir, l'explosif groupe Franco-Grec Krav Boca clôturait la soirée. Le groupe «Satrapes» de Ioannina, ainsi que Sarantapente et Promitheftis rappeurs d' Agrinio ont harmonieusement complété cette mosaïque méditerranéenne de concerts.

   
Ces trois jours d'événements dans le parc étaient très importants. Le dernier événement culturel auto-organisée dans cette zone dégradée a eu lieu en mai 2014. À l'époque, seulement quelques jours avant les élections locales, cette célébration a été un axe important pour promouvoir le changement dans le paysage politique de la commune d'Agrinio. Le cas de ce parc est un phénomène grec moderne typique de la mauvaise gestion publique des fonds européens. Au nom de ce projet financé par l'UE la destruction de ce parc historique a été engager en allant à l'encontre des pratiques de gestion et de sauvegarde du patrimoine sans aucun respect des règles appliquée dans le monde entier dans de tels espaces. [1]

 
Après un certain temps, ces activités récentes de ré-appropriation de l'espace publique ont réussi à distinguer le parc comme un noyau d'expérimentation artistique et de solidarité sociale, l'activation de son rôle en tant que bien public essentiel pour toute la ville. Fondamentalement, le parc fonctionne comme un tremplin pour améliorer la qualité de vie, en intégrant les relations sociales et en encourageant le contact avec la nature. Cette infrastructure favorise l'éducation et les loisirs de ses utilisateurs en mettant l'accent sur l'art, la culture, les sports et la protection de l'environnement. Il fonctionne comme une usine sociale pour la gestion des terres, les loisirs en milieu rural et la culture.

 
Le renouveau du café du parc, en dépit de son caractère temporaire, est un événement culturel qui vise à établir un lien sociale tout comme la création d'un festival périodique et auto-organisée.
Utiliser de manière appropriée, il a été démontré dans la pratique que le parc de la ville pourrait devenir un point de référence pour toute la région, une cellule culturelle active qui attire les gens et leur offre un outil participatif.


En bref, en plaçant la question dans un contexte plus large, depuis la fin de l'été 2013 en réponse à l'évolution rapide et tragique de ce lieux historique de la ville d' Agrinio, nous avons établi un ensemble ouvert aux citoyens pour coordonner la lutte pour un parc durable. Nous avons fait la démonstration de la nécessité de concevoir des structures et des conditions qui pourraient rendre nos vies meilleures. Nous déclarons notre détermination à mettre en exergue notre esprit créatif, et faire partie des processus de prise de décision ainsi que la mise en œuvre de ces décisions car elles concernent nos vies. Nos principes directeurs sont l'auto-organisation, la participation et la solidarité.


En d'autres termes, nous avons donné vie à la question posée par Eduardo Galeano dans son livre "Un monde à l'envers»:
Le village, assiste à la fête ou il y participe?
Dans une démocratie, quand elle est réel, la place du village n'est pas sur le terrain? Est-ce que la démocratie est exercée uniquement le jour ou le vote est déposé dans l'urne tous les quatre, cinq ou six ans, ou exercé chaque jour de chaque année?
L'une des expériences latino-américaines de démocratie au quotidien se développe dans la ville brésilienne de Porto Alegre. Là, les voisins discutent et décident du sort des fonds municipaux disponibles pour chaque quartier, et approuvent, désapprouvent les projets proposer par le gouvernement local.


Le parc d' Agrinio est un important jardin historique, compte tenu du fait que le terme «jardin historique» est également applicable aux jardins, petits et grands parcs, comme mentionné à l'article 7 de la Charte du traité Florence (1982). [2]


La composition du paysage horticole, sa synthèse architecturale, ses caractéristiques environnementales et artistiques fournissent les conditions nécessaires pour que le parc d' Agrinio soit considérer comme l'un des jardins historiques les plus importants de la Grèce occidentale et en tant que tel, nous préconisons qu'il soit déclarée zone protégée. Notre argument en faveur de cette déclaration ne repose pas uniquement sur l'histoire du parc, la flore ou les dimensions juridiques. La société elle-même, a le droit de définir et d'articuler l'histoire de ce lieu, comme un «parc historique» qui contient des souvenirs de luttes sociales, archéologique, ainsi qu'une richesse naturelle pour l'éducation environnementale.


Ces trois jours de découverte, de relation réciproque établie entre l'environnement, la musique et les êtres humains, ont conduit à l'activation d'une proposition alternative pour le parc d' Agrinio, réalisés grâce à des projets avec des processus d'auto-organisation et de dynamisme horizontale. Telle est la perspective mis en avant par les forces sociales de la ville dans l'opposition à la culture dominante pleine d'inertie. En favorisant la participation active et l'autodétermination, il est possible de rajeunir le parc d' Agrinio au-delà de son histoire moderne de la stagnation et de la décadence et de lui donner un rôle plus approprié: le parc comme un bijou, un '' poumon '' et un point de référence pour l'ensemble région.



Si vous voulez voir plus de photos et de lire le texte dans une autre langue, vous pouvez suivre les liens:
- En espagnol,
http://enterioni.blogspot.gr/2016/10/tres-dias-de-eventos-de-solidaridad-con.html
- En grec, http://enterioni.blogspot.gr/2016/10/blog-post.html


Texte, photos et vidéo par © Dimitris V. Geronikos.
Les photos sont prises dans l'écosystème du parc municipal d'Agrinio (offert par la famille de Papastratou).
je voudrais remercier Rudy pour la traduction du texte en Français

Vidéo: Krav Boca en el Parque histórico de Agrinio 

Σάββατο 8 Οκτωβρίου 2016

Τρεις ημέρες εκδηλώσεων αλληλεγγύης για τα τρία χρόνια αγώνα στο πάρκο Αγρινίου


Από την Πέμπτη 22 Σεπτεμβρίου τρεις ημέρες εκδηλώσεων με πολιτιστικές, περιβαλλοντικές και κοινωνικές δράσεις έλαβαν χώρα στο τοπόσημο του Αγρινίου, το ιστορικό πάρκο της πόλης. Κεντρική ιδέα των ημερών αυτών στο Παπαστράτειο Δημοτικό Πάρκο Αγρινίου, αποτέλεσε η επαναοικειοποίηση του δημόσιου χώρου και η επαναενεργοποίηση της χρήσης του ως Κοινό Αγαθό.


Ένα τριήμερο συνάντησης και δημιουργίας στον εγκαταλειμμένο χώρο του αναψυκτηρίου του πάρκου που διοργανώθηκε από αλληλέγγυο κόσμο στον αγώνα για την προστασία και αναζωογόνηση του πάρκου και τον ελεύθερο κοινωνικό χώρο κατάληψη Apertus. Ένα ξέφωτο δίπλα σε πεύκα, πλατάνια, βαλανιδιές, γκραιμβιλέες, ευκάλυπτους και πολλά άλλα φυλλοβόλα ή αειθαλή δένδρα και θάμνους που ζούνε πολλά χρόνια στο οικοσύστημα της περιοχής.



Με εργασίες καθαρισμού και διαμόρφωσης του χώρου, συναυλίες, προβολή φωτογραφιών του πάρκου υπό ανάπλασιν (sic), δημιουργία graffiti, εξαίσια εδέσματα, μπαρ και πολλή μουσική κύλησαν αναζωογονητικά οι τρεις φθινοπωρινές μέρες. Με διεθνείς συμμετοχές, του Sergi Botswanas από Βαρκελώνη και των Krav Boca από Τουλούζ. Με ήχους και μουσικές από τους δρόμους της καταλανικής πρωτεύουσας, της γαλλικής πόλης, των Ιωαννίνων και του Αγρινίου απολαύσαμε δύο βράδια κάτω από τον έναστρο ουρανό. Την Παρασκευή ο Sergi με ρούμπα-ροκ-σκα μας ταξίδεψε στην ισπανόφωνη μουσική σκηνή, ενώ προηγήθηκαν σε ρυθμούς πανκ οι “Σύραξη” και ανώνυμη μπάντα από Αγρίνιο. Το Σαββατόβραδο η εκρηκτική γαλλοελληνική ένωση Krav Boca έκλεψε την παράσταση, με τους Σατράπς από Γιάννενα, Προμηθευτή και Σαρανταπέντε από την κοινότητα hip-hop του Αγρινίου να συμπληρώνουν αρμονικά το μεσογειακό μωσαϊκό των συναυλιών.


Ήταν πολύ σημαντικές αυτές οι τρεις ημέρες δράσεων στο πάρκο, καθώς η τελευταία, αυτοοργανωμένη, πολιτιστική εκδήλωση στον πολύπαθο αυτόν χώρο είχε πραγματοποιηθεί με ολοήμερη γιορτή το Μάιο του 2014. Τότε, λίγες μόνον ημέρες πριν τις δημοτικές εκλογές, η γιορτή είχε διαδραματίσει σημαντικότατο και πρωτεύοντα ρόλο στην αλλαγή του πολιτικού σκηνικού της κουλτούρας της “ανάπλασης του πάρκου”, που διαμορφώνονταν από τη δημοτική αρχή επί πολλά συναπτά έτη στο Αγρίνιο. Η υπόθεση του Πάρκου Αγρινίου αποτελεί μία χαρακτηριστική νεοελληνική περίπτωση χείριστης δημόσιας διαχείρισης ευρωπαϊκών χρημάτων. Στο όνομα αυτών των χρημάτων επιχειρήθηκε η καταστροφή ενός ιστορικού πάρκου ενάντια στους κανόνες της τέχνης και της τεχνικής διαχείρισης ανάλογων Πάρκων, όπως εφαρμόζονται σ' ολόκληρο τον πλανήτη.[1]

 
Μετά από αρκετό καιρό, οι πρόσφατες δράσεις επαναοικειοποίησης του δημόσιου χώρου κατάφεραν να αναδείξουν το πάρκο σε πυρήνα καλλιτεχνικής δημιουργίας, πειραματισμού και κοινωνικής αλληλεγγύης, ενεργοποιώντας το ρόλο του ως πρώτιστο αγαθό για ολόκληρη την πόλη. Ουσιαστικά, λειτουργώντας ως εφαλτήριο για βελτίωση της ποιότητας ζωής, ως χώρος ολοκλήρωσης των κοινωνικών σχέσεων κι επαφής με τη φύση. Υποδομή που προωθεί την εκπαίδευση κι αναψυχή των χρηστών του, με έμφαση στην τέχνη, τον πολιτισμό, τον αθλητισμό και την προστασία του περιβάλλοντος. Ως κοινωνικό εργοστάσιο για τη διαχείριση της γης, του ελεύθερου χρόνου και κουλτούρας της υπαίθρου. 



Η επαναενεργοποίηση του προαύλειου χώρου του αναψυκτηρίου, έστω τμηματική και χρονικά πεπερασμένη, αποτελεί πλέον, πολιτιστικό γεγονός που φιλοδοξεί να καθιερωθεί στα χρονικά ως αυτοοργανωμένο φεστιβάλ πάρκου Αγρινίου, περιοδικά επαναλαμβανόμενο. Με την κατάλληλη τεκμηρίωση αποδεικνύεται στην πράξη, ότι το πάρκο της πόλης θα μπορούσε να αποτελεί τοπόσημο διεθνούς εμβέλειας για την περιοχή και να λειτουργεί ως ενεργό κύτταρο πολιτισμού, έλξης κι ενασχόλησης του κόσμου με τα Κοινά.



Συνοπτικά, τοποθετώντας το όλο θέμα σε μία περιεκτική ιστορική αναδρομή, αυτές τις μέρες συμπληρώνονται τρία χρόνια από την έναρξη της καταστροφικής ανάπλασης. Από τα τέλη καλοκαιριού 2013 με αφορμή κι αιτία τις ραγδαίες εξελίξεις στο ιστορικό πάρκο Αγρινίου – σε πολλές και πολλούς από μας, που συνδράμουμε στον αγώνα της ανοιχτής συνέλευσης αγώνα για το Πάρκο της πόλης – εκδηλώθηκε η ανάγκη να καλλιεργήσουμε εμείς τις διαφορετικές δομές και συνθήκες που μπορούν κάνουν την καθημερινότητά μας καλύτερη. Με δημιουργικότητα και δράση να είμαστε παρόντες στη λήψη και την υλοποίηση των αποφάσεων που αφορούν στις ζωές μας, με αυτοοργάνωση, συμμετοχή και αλληλεγγύη. 


 

Με άλλα λόγια συνέβη, αυτό που πολύ εύστοχα γράφει ο Εδουάρδο Γκαλεάνο στο βιβλίο του Ένας Κόσμος Ανάποδα:
Ο λαός τι κάνει; Απλώς παραβρίσκεται στο παιχνίδι ή παίζει κι αυτός;
Σε μία δημοκρατία, σε μία αληθινή δημοκρατία, δεν είναι άραγε ο στίβος ο φυσικός χώρος του λαού; Κάθε πότε πρέπει να ασκούν το δημοκρατικό τους δικαίωμα οι πολίτες; Μόνο τη μέρα που ρίχνουν την ψήφο στην κάλπη, κάθε τέσσερα, πέντε ή έξι χρόνια, ή κάθε μέρα, κάθε χρόνο;
Ένα λατινοαμερικάνικο πείραμα καθημερινής δημοκρατίας γίνεται ση βραζιλιάνικη πόλη Πόρτοαλέγκρε. Εκεί οι δημότες συζητούν και αποφασίζουν για την τύχη των διαθέσιμων δημοτικών κεφαλαίων του κάθε δήμου και εγκρίνουν, διορθώνουν και απορρίπτουν τα σχέδια που καταρτίζουν οι δημοτικές αρχές.



Το Πάρκο Αγρινίου αποτελεί σημαντικό ιστορικό κήπο καθώς ο όρος «ιστορικός κήπος» μπορεί εξίσου να ισχύει για τους μικρούς κήπους και τα μεγάλα πάρκα, είτε τα επισήμως οριοθετημένα είτε τα φυσικά τοπία.”, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει το άρθρο 7 της συνθήκης της Χάρτας της Φλωρεντίας (1982).[2]


Η φυτοκομική και αρχιτεκτονική σύνθεση του, σαφώς ενδιαφέρει το κοινωνικό σύνολο για τα περιβαλλοντικά και καλλιτεχνικά χαρακτηριστικά του αλλά δημιουργεί συνάμα τις προϋποθέσεις, ώστε το Παπαστράτειο Πάρκο να είναι ένας από τους σημαντικότερους ιστορικούς κήπους στη δυτική Ελλάδα και ως τέτοιος χρειάζεται να θεωρείται μνημείο. Αυτός ο χαρακτηρισμός δεν περιέχει γεωπονική, δασολογική ή νομική μόνο διάσταση∙ καθώς η ίδια η κοινωνία έχει κάθε δικαίωμα να ορίσει την ιστορικότητα του χώρου, ως έννοια ιστορικού πάρκου που περιέχει μνήμες κοινωνικών αγώνων, αρχαιολογικά ευρήματα και φυσικό πλούτο περιβαλλοντικής εκπαίδευσης.




Στην πραγματικότητα, αυτές τις τρεις ημέρες εξερεύνησης της αμφίδρομης σχέσης που αναπτύσσεται ανάμεσα σε περιβάλλον, μουσική και άνθρωπο, συνέχισε έμπρακτα να καλλιεργείται η εναλλακτική πρόταση για το Πάρκο Αγρινίου και να τεκμηριώνεται μέσω έργων με αυτοοργανωμένες και οριζόντιες διαδικασίες, η προοπτική που προτείνουν κοινωνικές δυνάμεις της πόλης απέναντι στην αδράνεια και υποταγή του καναπέ. Με ενεργή συμμετοχή και αυτοδιάθεση, είναι εφικτό το πάρκο της πόλης να ξεκολλήσει από τη στασιμότητα και την παρακμή, να διαδραματίσει το ρόλο που πραγματικά του αξίζει: στολίδι, πνεύμονας και τοπόσημο για μιαν ολόκληρη γεωγραφική περιοχή. 

 
  
Για να δείτε περισσότερες φωτογραφίες και να διαβάσετε το κείμενο σε άλλη γλώσσα, μπορείτε να ακολουθήσετε τους συνδέσμους

Πηγές:
1. Μπορείτε να διαβάσετε στα ελληνικά τη σχετική αναφορά:



Κείμενο και φωτογραφίες: ©Δημήτρης Β. Γερονίκος.
Λήψη φωτογραφιών στο οικοσύστημα του Παπαστράτειου Δημοτικού Πάρκου Αγρινίου.